Datum: Zaterdag 29 april 2017
Tijd: 18.00-18.30 uur
Locatie: Grote Kerk Edam
Medewerkenden: Sopraan Francesca Lanza
Concertpianiste Paola Poncet
Special guest Het Volendams Vocaal ensemble o.l.v. Jan Keizer
Warme klanken in een koude kerk
Het initiatief om in Edam een serie Romantische Concertdiners bij Kaarslicht te organiseren verdient alle lof. De ambiance van de prachtige Grote Kerk gecombineerd met kamermuziek van hoog niveau, maakt een dergelijke concertreeks tot een bijzondere gebeurtenis.
Doelgroep: echte cultuur- en muziekliefhebbers uit binnen- en buitenland, gericht op klassieke muziek, die bovendien facultatief kunnen deelnemen aan een 4 gangendiner, gekookt door Petra van Niftrik. Het idee is om op deze manier een ontmoetingsplaats te creëren voor alle partijen en dat gaat gemakkelijker als je samen eet en ook ervaringen kunt uitwisselen met de musici.
Initiators Joop Klinkhamer en traiteur Petra van Niftrik verdienen alle hulde. Centraal bij deze kamermuziek reeks staat een Erardvleugel uit 1885. De vleugel heeft in vergelijking met latere piano’s een andere klank-kleur en klinkt helderder. De vleugel werd op 29 april bespeeld door Paola Poncet en sopraan Francesca Lanza zong een mooie liedrecital rond het leven van Mary Stuart. Beide komen uit Turijn en zijn onder meer bekend van het ensemble ‘Europa Galante’ onder leiding van Fabio Biondi.
Het Volendams Vocaal Ensemble had het genoegen om bij de aftrap van deze bijzondere concertreeks als ‘special guest’ te mogen optreden. Het koor lied zich daarbij ook van zijn internationale kant zien en zong achtereenvolgens werken in het Russisch, Duits, en Frans, om te eindigen met het bekende Italiaanse Coro Di Schiavi Ebrei oftewel het bekende Slavenkoor van Verdi.
Indruk maakte ook het mooie lied Tjèbjè Pojiem van Bortnjanski, doordat het à capella werd gezongen. Voor het eerst en met veel succes werd door het koor het ontroerende lied ‘La Nuit’ uitgevoerd, met solistische medewerking van Lida Sier en aan de vleugel dirigent Jan Keizer zelf. Het bracht de handen van alle aanwezigen op elkaar.
Daarmee kon men zich ook meteen een beetje warm klappen, want ondanks het voorjaarszonnetje dat buiten scheen, kwamen de zonnestralen niet door de dikke muren van de Grote Kerk heen. Zelfs alle warme klanken van de musici konden de kou in de grote ruimte niet helemaal verdrijven. Dat was jammer, want het was inspirerend om voor een select gezelschap van geïnteresseerde muziekliefhebbers te zingen en daar ook grote waardering van te mogen ontvangen.
